owoce-działanie

                                                                                                                                                                      
   Czarna   porzeczka          Lecznicze właściwości czarnej porzeczki znali już Rzymianie. Nazywali ją jagodą podagrową,  ponieważ leczyła skutecznie podagrę. Używali jej też jako leku przeciwreumatycznego i czyszczącego krew. Jej działanie lecznicze na nowo odkryła współczesna nauka.
Czarna porzeczka ma wyjątkowe właściwości lecznicze, dlatego wiele osób nazywa ją naturalnym lekarstwem nie powodującym skutków ubocznych. Zawiera znacznie więcej witaminy C niż owoce cytrusowe, a prócz tego jest bogata w witaminy A, E, B i D. Posiada wiele biologicznie wartościowych kwasów owocowych, a pod względem zawartości pektyny konkuruje z jabłkiem. Ponadto jest źródłem karotenu i żelaza.
Dzięki uniwersalnym substancjom czynnym nadaje się do zapobiegania i leczenia wielu chorób. Wysoka zawartość witaminy C pomaga w ochronie przed grypą, wzmocnieniu systemu odpornościowego i zwalczaniu uczucia zmęczenia. Witamina B ma właściwości ochronne dla nerwów. Dzięki zawartości żelaza, manganu i miedzi wzrasta liczba czerwonych ciałek krwi oraz hemoglobiny, a to sprawia, że czarna porzeczka jest wspaniałym naturalnym lekiem na anemię. Ma dobry wpływ na krążenie. Posługując się nowoczesnymi laboratoryjnymi metodami analitycznymi, potwierdzono, że zawarte w niej żywotne substancje czynne chronią ścianki naczyń krwionośnych, zapobiegają miażdżycy i obniżają ciśnienie.
Czarna porzeczka jest najlepszym naturalnym środkiem moczopędnym, a zatem jest dobrym środkiem oczyszczania organizmu. Wzmaga wydalanie sodu, ale zachowuje w organizmie ważny dla niego potas. Alkalizuje mocz, rozpuszcza sole kwasu kamienia moczowego  i dlatego jest polecana w leczeniu reumatyzmu i podagry.
Regularne stosowanie może spowodować obniżenie poziomu trójglicerydów i cholesterolu.
Czarna porzeczka chroni komórki przed procesami nowotworowymi!
Potrafi sama zwalczyć żółtaczkę!


 
                                                                        

Sulforafan (SFN), przeciwnowotworowy związek występujący w brokułach, może być pozyskiwany ze związku prekursorowego dzięki żyjącym w przewodzie pokarmowym bakteriom. Odkrycie sprawia, że możliwe będzie wzmacnianie aktywności tych bakterii w okrężnicy, co zwiększyłoby antyrakowe właściwości brokułów.


 


    Burak                Burak jest jednym z najpopularniejszych warzyw leczniczych. Jego właściwości lecznicze są znane od dawna. Mięsisty korzeń i sok spożywali już Asyryjczycy. Starożytni Grecy składali warzywo w ofierze Apollonowi, a Rzymianie używali go do obniżania gorączki. W Anglii już w średniowieczu buraki służyły jako środek pomagający uzyskać właściwą wagę ciała. Medycyna hinduska wspomina o buraku jako o roślinie krwiotwórczej, oprócz tego używanej w leczeniu chorób wątroby, w przypadku zaparć i pewnych chorób jelita. W tradycyjnej hinduskiej dermatologii burak był i nadal jest zalecany do leczenia zaskórników, pryszczy i łupieżu.
Rozmaitość działań leczniczych zawdzięcza witaminom, mikroelementom oraz fitozwiązkom. Zawiera witaminy A, B1, B2, B6 i C oraz beta-karoten, niacynę i biotynę. Jest szczególnie bogaty w kwas foliowy. Z mikroelementów zawiera: żelazo, krzem, miedź, sód, potas, wapń, magnez, fosfor, jod, bor, mangan, siarkę, kobalt, lit i stront; z fitozwiązków: polifenole, flawonoidy, antocyjanidyny, karotenoidy.
Najbardziej wartościowy jest sok buraczany, o ciemnej barwie i zawartości betainy. Betaina jest ważnym przeciwutleniaczem, który zatrzymuje rozmnażanie się szkodliwych bakterii, wzmacnia odporność, ma właściwości ożywcze oraz pomaga odzyskać właściwą wagę ciała.  Betaina, czerwony barwnik buraka, ma działanie przeciwnowotworowe, może być środkiem przeciw nowotworom złośliwym, wstrzymuje bowiem rozwój komórek rakowych.
Dwudziestowieczni lekarze uważali za przesąd poglądy, że burak "rozmnaża" krew,  jednak badania kliniczne dowiodły słuszności ludowych obserwacji: sok z buraków faktycznie pomaga w regenerowaniu i rozmnażaniu się czerwonych ciałek krwi. Pozytywne działanie wiąże się z tym, że organizm dużo łatwiej przyswaja mikroelementy zawarte w burakach. Jest to najlepsze źródło żelaza dla organizmu ludzkiego. W wielu miejscach buraki wykorzystuje się jako dodatek w leczeniu anemii, białaczki i malarii.
Zawartość choliny w buraku wywiera również korzystne działanie  na trawienie, pracę żołądka i jelit. Burak oczyszcza wątrobę, szczególnie z tłuszczu. Oprócz tego oczyszcza nerki i pęcherz moczowy i odżywczo działa na pracę węzłów chłonnych.
Dzięki wysokiej zawartości potasu i magnezu jest skuteczny w zapobieganiu i leczeniu wysokiego ciśnienia, dolegliwości serca i systemu krążenia. Wpływa na fizjologiczne odżywianie ciała, wzrost mięśni i wytrzymałość fizyczną.
Cynk, mangan i miedź wspomagają wzrost i rozwój, regulują przemianę materii, korzystnie wpływają na działanie gruczołów płciowych.
Zawartość krzemu wzmacnia tkankę, skórę, ścianki naczyń krwionośnych oraz kości. Aminokwasy zawierające siarkę (metionina) dodają skórze jędrności, a włosom i paznokciom połysku. Składniki buraka przyczyniają się do podtrzymania równowagi kwasowej. Jest to też świetny środek na grypę i przeziębienia. Regularne jedzenie buraków może być pomocne w łagodzeniu negatywnych skutków nadmiernego spożywania alkoholu.